سیستم های هیدرولیک ، دستگاه هایی هستند که بر اساس سیال (مایع و بخصوص روغن) فعالیت می کنند، در این سیستم ها نیاز است تا سیال از بخش هایی از دستگاه به بخش های دیگر منتفل شود.

به ابزارها و قطعاتی که وظیفه انتقال و هدایت روغن در سیستم های هیدرولیک را دارند (مانند شیلنگ )، هدایت کنندگان سیال گفته می شود

که می توان آن ها را به صورت زیر طبقه بندی کرد:

۱ ) اتصالات (فیتنگ ها) (fittings)

۲) شلنگ ها (شیلنگ ها) (Hose): که به دو دسته شیلنگ های فشار قویی و پلاستیکی تقسیم بندی می شوند

۳) لوله ها (Tubes): که شامل لوله های صلب و تیوب ها هستند

شیلنگ ها و لوله ها بخش عمده ای از مسیر انتقال سیال را تشکیل می دهند، بنابراین جنس و کیفیت آنها دارای اهمیت بسیاری است .

و بایست در انواع تنش ها (فشارها، محیط های جوی، فشار کاری و ضربات هیدرولیکی تولید شده توسط سیستم) پایداری بالایی را داشته باشند.

تا نشتی پیدا نکنند (یا به اصطلاح منفجر نشوند). تنش ها مهمترین عوامل را در تعیین سایز و جنس هدایت کنندگان سیال دارا هستند.

سایز و جنس اتصالات، لوله ها و شیلنگ ها باید به طوری باشد که با عبور جریان اصطکاک زیادی تولید نشود و به اصطلاح قادر به انتقال کل دبی باشند.

از عمده دلایلی که بر استفاده از شیلنگ بجای لوله در سیستم های هیدرولیک می توان نام برد: انعطاف پذیری بالا برای اتصال به اجزای محرک ماشین آلات، توانایی جذب ارتعاشات، راحتی در باز و بسته کردن و تعوض

آن است